Κ. Φουσέκης: «Οχι κλάματα για την ομάδα μας…»

(Σκέψεις από έναν άνθρωπο που παρότι εξωτερικός συνεργάτης έζησε από μέσα την φετινή προσπάθεια των ανθρώπων του Παναιγιαλείου)

Χτες  μετά τη λήξη του αγώνα όπως όλοι οι Αιγιώτες στεναχωρήθηκα απίστευτα αλλά μετά έκανα κάποιες σκέψεις (που πιστεύω ότι τις έκαναν και οι περισσότεροι  οπαδοί της ομάδας μας) και τα συναισθήματα μου άλλαξαν…

♦ Σκέφτηκα ότι ήταν η πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες που η ομάδα μας διεκδίκησε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο την πιθανότητα ανόδου στην SUPER LEAGUE…
♦ Σκέφτηκα την τρομερή πορεία πρωταθλητισμού που έκανε η ομάδα μας στο Β’ Γύρο (εκεί που την είχαν όλη ξεγραμμένη…).
♦ Σκέφτηκα ότι τις προηγούμενες φορές στη Β’ και Γ’ Εθνική κατηγορία  πάλευε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για τη σωτηρία της…
♦ Σκέφτηκα ότι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας έδωσαν τη ψυχή τους σε όλα τα παιχνίδια αγωνιζόμενοι ΚΑΙ για τη φανέλα της.
♦ Σκέφτηκα ότι ποτέ δεν είχαμε ταπεινώσει την ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ με 4-0 μέσα στο γήπεδο μας όπως έκανε η ομάδα μας φέτος…
♦ Σκέφτηκα ότι ποτέ τα τελευταία χρόνια η ομάδας μας δεν έκανε τόσα διπλά και μάλιστα σε έδρες δύσκολες (ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΒΟΛΟΥ, ΦΩΚΙΚΟΣ, ΑΧΑΡΝΑΪΚΟΣ κ.α.)…
♦ Σκέφτηκα ότι για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες η ομάδα είχε τέτοια διοικητική υποστήριξη (ήθος, οικονομική σταθερότητα, ηρεμία, οργάνωση και συλλογική προσπάθεια).
♦ Σκέφτηκα ότι δεν ακούστηκε το παραμικρό για το ήθος της ομάδας και όποια ομάδα και να ήρθε στο Αίγιο έβγαλε ευχαριστήρια ανακοίνωση (εκτός των αγαπημένων μας γειτόνων)…
♦ Σκέφτηκα ότι η ομάδα μας δεν βοηθήθηκε σε κανένα σημείο από εξωτερικούς παράγοντες αλλά αντίθετα αδικήθηκε σε αρκετά σημεία (ένα ολόκληρο πρωτάθλημα χωρίς πέναλτι !!!).
♦ Σκέφτηκα ότι όσοι εμπλέκονταν στην ομάδα (διοίκηση – αθλητές – προπονητές) μόχθησαν και κατάφεραν να δημιουργήσουν «Μια ομάδα – Μία Πόλη» …ανεβάζοντας  μετά από χρόνια  το κόσμο του Αιγίου στο γήπεδο…
♦ Σκέφτηκα ότι η ομάδα και αυτός ο απίστευτος κόσμος της έγινε πάλι μετά από καιρό  σημείο αναφοράς σε όλη τη ποδοσφαιρική Ελλάδα…
♦ Σκέφτηκα το χειροκρότημα του κόσμου παρά την απίστευτη πίκρα που ένιωσε στο τέλος του αγώνα…

Μετά τις παραπάνω σκέψεις ένιωσα υπερήφανος για όσα κατάφερε φέτος η ομάδα μας…

Οχι κλάματα λοιπόν για τον ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ της καρδιάς μας…
Μόνο πείσμα και ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια…

Δρ. Κωνσταντίνος Φουσέκης
Εξωτερικός Συνεργάτης – Φυσικοθεραπευτής ομάδας
Καθηγητής Εφαρμογών Φυσικοθεραπείας – ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ